Monday, January 28, 2008

پدرانمان را آزاد كنيد

گزارشى از تحصن اعتراضى خانواده هاى پناهجويان بازداشتى در قبرس

گروهى از همسران و فرزندان پناهجويان بازداشتى ( شامل ٨ زن و ٤ كودك) در قبرس در مقابل وزارت كشور قبرس در نيكوزيا تجمع كرده و نسبت به بازداشت پدران و همسران شان اعتراض كردند. اين پناهجويان يك اعتراضيه را به وزارت كشور ارائه دادند كه ضمن اشاره به وضعيت و شرايط سخت زندگى آنها در قبرس اظهار داشتند كه اجازه كار در قبرس نداشته و از دسترسى به خدمات اجتماعي و درماني محروم ميباشند. يكى از معترضين در گفتگو با خبرنگاران اعلام داشت كه خانوده آنها ١١ سال است كه با كمترين امكانات اوليه زندگى انسانى در قبرس در پروسه پناهندگى ميباشند. تظاهر كنندگان پلاكاردهايي در دست داشتند كه بر روى آنها نوشته بود: "شوهران و پدران ما مجرم نيستند. همه آنها را فورا آزاد كنيد" يك زن پناهجو كه دو فرزندش را در قبرس بدنيا آورده نيز در گفتگو با خبرنگاران اظهار داشت كه ١٠ سال است در قبرس در پروسه پناهندگى است اما حق كار كردن در قبرس را نداشته و از هيچگونه كمك و خدمات اجتماعي و درمانى برخوردار نيست. شوهر او نيز بيش از يكسال است كه در بازداشت اداره مهاجرت قبرس ميباشد.

يك دختر ٩ ساله نيز به خبرنگاران گفت: " من ٧ سال است اينجا هستم و در اينجا مدرسه يونانى رفته ام.من نميخواهم به ايران بازگردم. از رئيس جمهور قبرس ميخواهم كه پدرم را كه ٤ ماه است در بازداشت بسر ميبرد فورا آزاد كند.


وزير كشور قبرس در جريان اين تجمع اعتراضى در جمع معترضين حاضر شده و به توجيه سياستهاى خود پرداخت. وى در ابتدا اعلام داشت كه اينجا كشورى است كه قانون و مقرارات حاكم است و بايد به آن احترام گذاشت. وي از خانواده ها خواست كه براى ادامه پروسه كار پناهجويان بازداشتي بايد همسران خود را قانع كنند تا گذنامه يا مدارك سفر خود را ارائه دهند. وى خطاب به خانواده ها اظهار داشت كه ما ميخواهيم بدانيم هركس در قبرس زندگى ميكند پروسه هاى قانونى ماندن در قبرس را طى كرده است. براى اين كار بايد در مرحله اول اسناد خود را ارائه دهند. وى افزاود: " كسانيكه با دولت همكارى نكنند نميتوانند مشكلات شان را حل كنند. موضع ما كاملا روشن است كسانيكه همكارى كنند از بازداشتگاه بيرون خواهند آمد. ما تسليم فشارها نميشويم و اجازه نميدهيم افراد با هويت هاى ناشناس آزادانه در جمهورى قبرس پرسه بزنند.

هنگاميكه نخست وزير به دفتر خود بازمي گشت زن پناهجويي فرياد زد: " من ٨ سال است اينجا هستم. ٤ فرزند دارم. نميتوانم كار كنم ميخواهم از شما بپرسم چرا؟؟؟


نماينده كيسا KISA (سازمان حمايت از مهاجرين و پناهندگان) نيز در جمع تظاهرات كنندگان سخنرانى كرد. وى گفت: " پناهجويان بازداشتى دليلى ندارند كه به وزير كشور اعتماد داشته باشند هنگاميكه همين وزير به وعده ها و قول هاى خود نسبت به ٨ پناهجويي كه سال گذشته در بالاى تانكر آب بازداشتگاه، تحصن كرده بودند، وفادار نماند.

وي همچنين افزود: اگر كسى پاسپورت جديد بگيرد به سادگى ممكن است ديپورت شوند. وزير كشور دوباره همان وعده هاي دروغينى كه سال گذشته به ٨ پناهجو داده بود را تكرار ميكند. چرا اين مردم بايد او را باور كنند؟

يك زن به خبرنگاران گفت : ما اينجا ميمانيم تا يك جواب مثبت دريافت كنيم. چاره ديگرى برايمان نمانده. پس از اينهمه سال و دست به هر كاري زدند ديگركارى برايمان باقي نمانده انجام دهيم. فقط اميدواريم در اين هواى سرد فرزندانمان بيمار نشوند. چون از خدمات درمانى محروميم"

بازداشت پناهجويان در قبرس يك سياست شناخته شده و غير انسانى دولت قبرس ميباشد. سالهاست كه تعداد زيادى از پناهجويان در بازداشتگاههاي اداره مهاجرت قبرس بسر ميبرند. دوت قبرس پناهجويان را در بازداشت نگه ميدارد تا آنها را وادار كند كه با گرفتن گذرنامه ايرانى به ايران بازگردند. پناهجويان ايرانى معتقدند دولت قبرس مدتهاست حق پناهندگى پناهجويان ايرانى را برسميت نشناخته و در مقابل يكى از خشن ترين مستبدترين و ضدانساني ترين نظامهاي سياسى دنيا خاموش مانده و هيچگونه حمايتى از قربانيان و فراريان نظام جمهورى اسلامى بعمل نمياورد.

تحصن اعتراضى خانواده هاي پناهجويان اعتراضي يك اقدام شايسته و حق طلبانه است. اين تحصن بايد وسيعا مورد حمايت قرار گيرد. دوولت قبرس بايد در سطح بين المللى زير فشار قرار گيرد تا در برخوردها و تصميم گيريهايش نسبت به پناهجويان تجديد نظر كند. دولت قبرس بايد ايران را بعنوان يك كشور ناامن شناخته و به سياست بازداشت و ديپورت پناهجويان خاتمه دهد.

همبستگى فدراسيون سراسرى پناهندگان ايرانى ضمن حمايت از تحصن اعتراضي خانواده هاي پناهجويان بازداشتي از كليه پناهندگان و پناهجويان ايرانى در قبرس ميخواهد كه اين تحصن اعتراضي را مورد حمايت قرار داده و از حقوق انساني پناهندگان در اين كشور دفاع كنند.

همبستگى فدراسيون سراسرى پناهندگان ايراني
٢٧ ژانويه ٢٠٠٨

No comments: