بيش از ٥٠ تن از پناهندگان تيپف(اعضاى سابق مجاهدين خلق) در زندانهاى كردستان عراق و تركيه بسر ميبرند.
براساس گزارشات رسيده به دبيرخانه فدراسيون به دنبال افزايش ميزان خروج پناهندگان مستقر در تيپف عراق هم اكنون بيش از ٥٠ تن از اين پناهندگان در زندانهاي كردستان عراق و تركيه گرفتار آمده اند. دبيرخانه فدراسيون با اطلاع از هر دستگيرى براي نجات اين افراد تلاش كرده است. در اثر اين فعاليتها تعدادى از زندانهاي اربيل و موصل نجات يافته اند اما كماكان تعدا د زيادى هنوز در كردستان عراق و تركيه در بازداشت بسر ميبرند.
تعداد و نام زندانها به قرار زير است:
١- زندان امنيت اربيل (آسايش) ٣٠ نفر
٢- زندان موصل، ٨ نفر
٣- زندان سلوپى در تركيه ٦ نفر
٤- زندان اديرنه تركيه، ٣ نفر
٥- تعدادى نيز در زندان دهوك در كردستان عراق ميباشند.
(اسامى بازداشت شدگان به دلايل امنيتى ذكر نميشود.)
كليه افراد بازداشت شده فوق جواب پناهندگى از كميسارياي پناهندگان سازمان ملل دريافت كرده و بعنوان پناهنده برسميت شناخته شده اند. اين پناهندگان هيچ جرمى جز اينكه نميخواهند در اوضاع ناامن و بي ثبات عراق بمانند مرتكب نشده اند. اينها فعالين سياسى و مخالفين جمهورى اسلامي بوده اند كه چه در گذشته و حال به سياستهاي جنايتكارانه جمهورى اسلامى نه گفته و عليه آن مبارزه كرده و ميكنند. تعلق و پيشينه سازمانى آنها در سازمان مجاهدين خلق طوقى شده بر گردنشان كه آنها را از همه طرف زير فشار خرد كننده قرار دهند. نيروهاى ائتلاف آمريكايي ٤ سال آنها را در ارودوگاه تيپف عراق به شكل بازداشت نگهداشتند. سازمان مجاهدين به اشكال مختلف برچسب بريده و جاسوس و همكار رژيم زده و آنها را طرد و براى شكست شان روز شمارى ميكند. جمهورى اسلامى با هزاران ترفند تلاش ميكند كه آنها را شكار كرده و روانه سياهچالهاي خود كند. كميسارياى پناهندگان سازمان ملل هيچ گونه مسئوليتي در قبال زندگى و امنيت و انتقال آنها قبول نكرده و تنها كاغذ پاره پناهندگى را به دست شان داده و آنها را در چنگال گرگهاي هار محلى و منطقه اى رها كرده است. دولت عراق اصرار دارد كه اين افراد خاك عراق را ترك كنند. دولت كردستان عراق هر جا اين پناهندگان را ميبيند عليرغم داشتن برگه هاي مجوز اقامت و تردد در عراق آنها را بازداشت و زندانى ميكند. دولت تركيه نيز به صرف تعلق سازمانى آنها را دستگير و به شمال عراق ديپورت ميكند. دولتهاى اروپايي حاضر به پذيرش اين افراد نبوده و از انتقال آنها به كشور خود سرباز ميزنند. نيروهاى اپوزيسيون در قبال زندگى و امنيت اين افراد ذره اي احساس مسئوليت كرده و هيچ حمايتي از كمپين نجات آنها بعمل نمياورند.
پيشينه سياسى اين پناهندگان عملا به مهر محتوم يك سرنوشت و زندگى دردناك تبديل شده است. ظاهرا و قانونا پناهنده اند اما از هيچ حقوق برسميت شناخته شده پناهندگى برخوردار نميباشند. اين يك تراژدى است. از همه طرف به اين پناهندگان يورش برده اند. دفاع از حقوق انسانى و پناهندگى اين افراد. دفاع از حرمت و ارزش انسانى اين افراد كمك براي نجات و رهايي آنها يك وظيفه عاجل هر نيرو و جريان سياسى است كه ذره اى خود را پايبند ارزشهاي انساني ميداند. بعبارتي وضعيت اين افراد محكمترين محك ارزيابي از نيروهايي است كه خود مدافع حقوق انسانى ميدانند.
نبايد اجازه داد زندگى و جان و حرمت مخالفين جمهورى اسلامى اينگونه زير چكمه هاى سياه حاكمان له شود. بايد به يارى اين عزيزان شتافت. به هر شكل ممكن مقامات محلى كردستان عراق، دولت تركيه و كميسارياى پناهندگان سازمان ملل را زير فشار قرار دهيد. همبستگى فدراسيون سراسرى پناهندگان ايرانى همه مردم شريف و آزاديخواه و همه نيروها و جريانات مدافع حقوق انسانى را فرا ميخواند كه مطالبات زير را از مقامات كردستان عراق ، دولت تركيه و كميسارياي پناهندگان سازمان ملل خواستار شوند:
١- آزادى فورى كليه پناهندگان دستگير شده در زندانهاي كردستان عراق و تركيه
٢- اجازه خروج از عراق و ورود به تركيه. دولت تركيه موظف است كه با اين پناهندگان مانند ساير پناهندگان برسميت شناخته شده سازمان ملل برخورد كرده و به آنها تا زمان انتقال به كشور امن سوم اقامت دهد.
٣- انتقال فورى كليه اين پناهندگان به كشور امن سوم.
براساس گزارشات رسيده به دبيرخانه فدراسيون به دنبال افزايش ميزان خروج پناهندگان مستقر در تيپف عراق هم اكنون بيش از ٥٠ تن از اين پناهندگان در زندانهاي كردستان عراق و تركيه گرفتار آمده اند. دبيرخانه فدراسيون با اطلاع از هر دستگيرى براي نجات اين افراد تلاش كرده است. در اثر اين فعاليتها تعدادى از زندانهاي اربيل و موصل نجات يافته اند اما كماكان تعدا د زيادى هنوز در كردستان عراق و تركيه در بازداشت بسر ميبرند.
تعداد و نام زندانها به قرار زير است:
١- زندان امنيت اربيل (آسايش) ٣٠ نفر
٢- زندان موصل، ٨ نفر
٣- زندان سلوپى در تركيه ٦ نفر
٤- زندان اديرنه تركيه، ٣ نفر
٥- تعدادى نيز در زندان دهوك در كردستان عراق ميباشند.
(اسامى بازداشت شدگان به دلايل امنيتى ذكر نميشود.)
كليه افراد بازداشت شده فوق جواب پناهندگى از كميسارياي پناهندگان سازمان ملل دريافت كرده و بعنوان پناهنده برسميت شناخته شده اند. اين پناهندگان هيچ جرمى جز اينكه نميخواهند در اوضاع ناامن و بي ثبات عراق بمانند مرتكب نشده اند. اينها فعالين سياسى و مخالفين جمهورى اسلامي بوده اند كه چه در گذشته و حال به سياستهاي جنايتكارانه جمهورى اسلامى نه گفته و عليه آن مبارزه كرده و ميكنند. تعلق و پيشينه سازمانى آنها در سازمان مجاهدين خلق طوقى شده بر گردنشان كه آنها را از همه طرف زير فشار خرد كننده قرار دهند. نيروهاى ائتلاف آمريكايي ٤ سال آنها را در ارودوگاه تيپف عراق به شكل بازداشت نگهداشتند. سازمان مجاهدين به اشكال مختلف برچسب بريده و جاسوس و همكار رژيم زده و آنها را طرد و براى شكست شان روز شمارى ميكند. جمهورى اسلامى با هزاران ترفند تلاش ميكند كه آنها را شكار كرده و روانه سياهچالهاي خود كند. كميسارياى پناهندگان سازمان ملل هيچ گونه مسئوليتي در قبال زندگى و امنيت و انتقال آنها قبول نكرده و تنها كاغذ پاره پناهندگى را به دست شان داده و آنها را در چنگال گرگهاي هار محلى و منطقه اى رها كرده است. دولت عراق اصرار دارد كه اين افراد خاك عراق را ترك كنند. دولت كردستان عراق هر جا اين پناهندگان را ميبيند عليرغم داشتن برگه هاي مجوز اقامت و تردد در عراق آنها را بازداشت و زندانى ميكند. دولت تركيه نيز به صرف تعلق سازمانى آنها را دستگير و به شمال عراق ديپورت ميكند. دولتهاى اروپايي حاضر به پذيرش اين افراد نبوده و از انتقال آنها به كشور خود سرباز ميزنند. نيروهاى اپوزيسيون در قبال زندگى و امنيت اين افراد ذره اي احساس مسئوليت كرده و هيچ حمايتي از كمپين نجات آنها بعمل نمياورند.
پيشينه سياسى اين پناهندگان عملا به مهر محتوم يك سرنوشت و زندگى دردناك تبديل شده است. ظاهرا و قانونا پناهنده اند اما از هيچ حقوق برسميت شناخته شده پناهندگى برخوردار نميباشند. اين يك تراژدى است. از همه طرف به اين پناهندگان يورش برده اند. دفاع از حقوق انسانى و پناهندگى اين افراد. دفاع از حرمت و ارزش انسانى اين افراد كمك براي نجات و رهايي آنها يك وظيفه عاجل هر نيرو و جريان سياسى است كه ذره اى خود را پايبند ارزشهاي انساني ميداند. بعبارتي وضعيت اين افراد محكمترين محك ارزيابي از نيروهايي است كه خود مدافع حقوق انسانى ميدانند.
نبايد اجازه داد زندگى و جان و حرمت مخالفين جمهورى اسلامى اينگونه زير چكمه هاى سياه حاكمان له شود. بايد به يارى اين عزيزان شتافت. به هر شكل ممكن مقامات محلى كردستان عراق، دولت تركيه و كميسارياى پناهندگان سازمان ملل را زير فشار قرار دهيد. همبستگى فدراسيون سراسرى پناهندگان ايرانى همه مردم شريف و آزاديخواه و همه نيروها و جريانات مدافع حقوق انسانى را فرا ميخواند كه مطالبات زير را از مقامات كردستان عراق ، دولت تركيه و كميسارياي پناهندگان سازمان ملل خواستار شوند:
١- آزادى فورى كليه پناهندگان دستگير شده در زندانهاي كردستان عراق و تركيه
٢- اجازه خروج از عراق و ورود به تركيه. دولت تركيه موظف است كه با اين پناهندگان مانند ساير پناهندگان برسميت شناخته شده سازمان ملل برخورد كرده و به آنها تا زمان انتقال به كشور امن سوم اقامت دهد.
٣- انتقال فورى كليه اين پناهندگان به كشور امن سوم.
No comments:
Post a Comment